Sevgili Antonio,Düşündüm de, sözlerini anladığım şarkıları neden uzun süre dinleyemediğimi buldum. Bir şarkının ne demek istediğini bilince ona kendimce anlamlar yükleyemiyorum çünkü. Enstrümantal şarkılar ve bilmediğim dillerde olan şarkılar çok acıklı şeyler de anlatsalar birer neşeli günler, kıpır kıpır olsalar da hüzünlüler bazen. Mesela şu anda senden, en çellolusundan allegro moderato bir parça çalıyor. Ama nedense uzun yol şarkıları gibi hüzünlü bu akşam. Hani böyle otoyol çizgilerini sayarken çalanlar gibi. Bu akşamın hikmeti mi, yoksa senin olduğu için mi bilmiyorum. Belki yarın öyle olmaz. Yarın garip bir gün olmasın değil mi Antonio? Uğraşmalı saatlerimizi fazlaca tükettik bu ara. Yolculuk da var sonra...
Ayrıca düşündüm de, ben yeniliklere hiç de açık değilim. En az elli yaşına kadar sahip olunacak garip, bir çoğu gereksiz, birazı da faydalı tabularım var. İnsan bunları erken yaşta edindiği için suçlanmamalı bence. Hayatımızı böyle inşa etmiyor muyuz? Senin için de öyle değil miydi?
Sustur şu şarkıyı, bir adagio çal. Belki daha eğlenceli olur. Ben hiç bir yere gitmek istemiyorum. Hep bende kalalım, benim kafamın içinde... Ve sen bütün şarkıları olmadıkları gibi çal. Şimdi yaptığın gibi...
Not: Yazdıklarımın içinde sen varsan, hep saçmalıyorum değil mi? Kimse ne yazdığımı anlamıyor. İnsan hep sevdiklerine mi saçmalıyor?
Ve Not: Antonio için yazdıklarımı anlamaya çalışmasanız benim için daha anlaşılır olacaklar sanırım.
Ve Ve Not: Antonio buna sen de dahilsin. :)
Ve Ve Not Not: Yarın okula dönüyorum. Beşinci yılımda bitirdiğim bir sürü şeyle, yeni bir evde, yeni hocalarla neye dönüştüğünü bilmediğim bir okulda, yeniden başlıyormuşum gibi garip, iyi, kötü, güzel, çirkin, her biçimdeyim sadece. Sanki yıl 1992...
Yorumlar
guzel insan