5 dakikalık aralıklarla cep telefonumu gözlemekten, 10 dakikalık aralıklarla eposta hesabımı kontrol etmekten ve 15 dakikalık aralıklarla Facebook hesabıma bakmaktan bıkmış bulunuyorum.
Keyfimden değil evet, öyle gerektiğinden. Çünkü:
İşvereni olmayan bir yerde işçi olmayı, öğretmeni olmayan bir okulda öğrenci olmayı, nikâh memuru, davetlileri ve damadı olmayan bir düğünle evlenmeyi, üstüne de ebeveynleri olmayan bir çocuk yapmayı düşünüyorum. Sorulanlara göre, sanırım bundan sonra yapılacak bir şey kalmıyor. Belki sonra alaylı akademisyen olurum, pipisi olmayan bir oğlum olursa sünnet düğünü filan yaparım, bilemiyorum.
İşte bu yüzden, gayet mantıklı bir şekilde, hali hazırda iletişim kanalı açık olan her yerden haber bekliyorum. Beklemediğim zaman beklemediğimin anlaşılacağı bir yerde olurum zaten, beni arasanız da bulamazsınız, biliyorsunuz.
İlginize pardonlu sevgilerimle ve benden bıkınız dileklerimle, görüşmek üzere...
Yorumlar