Llorona

Llorona sen niye hiç bilmezsin?
Şu çizgilerle aşkın senin gözlerin
Çünkü her göz kendine özgü,
Her çizgi ona özgün…
Suskunlukları bile zarifçe çizerken onlar,
Yaşanmalara öze,
Llorona sen onları niye hiç sevmezsin?
Dudağının kenarında,
Söylenmemiş sözlerden bir öpücük,
Her mevsim, her yazken üstelik…
Şu zemheri, bu ayaz…
Yine gerekirken senin serin ellerin,
Boyuna güneş, hep güneş tenin,
Bitmeyen şarkılardan akarsın,
Hep sen söylenirsin Llorona.
Yanılırken kahrı günseli sebeplerden,
Bulutlar yağmursuz bilinirken inatla,
Rüzgârın bile beli kırılır…
Aşk biter, kumlar biter, deniz biter,
Ben biterim,
Sen hiç bitmezsin Llorona...
Sen bitmezsin, niye hiç bilmezsin?
Bırak elemleri şimdi,
Elemlere hep gerek sevmeler…
Bırak! Neden bilmezsin bırakmayı?
Bırak kendini şimdi, bırak yine ağla!
Sev-i sürgün koynuna ağla!
Koyver! Alınsın dudağından, öpülsün sözler…
Ağla hiç bitmesin, niye bilmezsin?
Sen tükenmezsin Llorona…

(Joan Baez - La Llorona:  http://fizy.com/#s/1lxyyx )

Yorumlar

Söylenmemiş sözlerden bir öpücük, belirsiz bir mevsimde.....
Biriktirdiğim kelimelerim var benimde.Bağışlamayı düşünüyorum zamanı geldiğinde. Bakıyorum saatime de, daha vakti var.
Yüreğinize sağlık efendim, çok hoş olmuş.
İrem Nas dedi ki…
İçinizde kalmasın kesinlikle... Teşekkür ederim.