Ben güneşe dokunmaya inattım,
Sen boz sulara kor ateşler yaktın.
Buzlar üstüne yazdın hem de ne aşklar,
Canım mavi mürekkep…
Gözlerim kamaştı kırmızıdan beyazdan.
Köz oldum, yoz sulara aktım,
Yine de kıstım gözlerimi, hep sana baktım.
Kar kapısıydı gördüğüm, üstüne sırlar kazılı,
Şşşt sessiz olun, dedim uçmasın karlar,
Onlar büsbütün bu sessizlikle varlar.
Tamam boşver zaten bize değil mi?
Kapı değil mi çarpar, karla sırlanmış yürek,
Sen varken sessizliğe ne gerek…
Yorumlar
her zamanki gibi:)