Ebeveynler ve Büyümek


Çok garip şeyler söyleyen birileri var.

Sevgili bendenbenkim,

Önceki yaşamında erkek olarak 1840 yılında Litvanya ülkesinde doğmuştun. Hayatını bundan sonraki yaşantında daha iyi bir hayat yaşamak için kendini hazırlamak amacıyla düşünür ya da edebiyatçı olarak geçirdin. Plan ve programı seven, oldukça dikkatli bir kişiliğe sahiptin ve 35 yıl yaşayarak 1875 yılında, şimdiki yaşamında amacını gerçekleştirmek üzere hayatını kaybettin.

Böyle de dedi.

Sevgili bendenbenkim,

Sonraki yaşamında kadın olarak 2160 yılında şimdiki Bosna-Hersek ülkesinde doğacaksın. Hayatını yaşamın amacını keşfetmek amacıyla doktor ya da öğretmen olarak geçireceksin. Plan ve programı seven, oldukça dikkatli bir kişiliğe sahip olacak ve 21 yıl yaşayarak 2181 yılında, yeni bir amaç için tekrar doğmak üzere hayatını kaybedeceksin.

Pipi dedi.

“Alya “pipi,” dedi.” (Ayşe Arman)

Bazı ebeveynler çocuklarını, onları ne kadar çok üzdüklerini anlamayacak kadar çok severler. 
  
"Ana babalar, kitlelerin uyuşturucusudur!" (Chuck Palahniuk)  

“Anneler çocukların aklından tutacakları yerde ellerinden tutarlar.” (Drupanlaup)

“Başarısızlık ve felaketlere rağmen hayata karşı güvenlerini sonuna kadar saklayabilen iyimser insanlar daha çok iyi bir anne tarafından büyütülmüş olanlardır.” (André Maurois)

Bir babanın çocuklarına yapabileceği en büyük iyilik onların annelerini sevmektir. (T.Hesburgh)

“Bir baba bebeğini hep küçük kadın haline getirir. Bir kez kadın oldu mu da geriye döndürmeye çalışır.” (Morris West)

Çocuklar her halükarda büyürler. Bazıları büyüdükleri zaman ebeveyn olur. Bazı çocuklar ebeveynlerini, onları ne kadar çok üzdüklerini anlamayacak kadar çok severler. 

"…Kendi kendinize sorun: 

Büyük olmayan yalnızlık, yalnızlık mıdır? Ancak bir tek yalnızlık vardır, o da büyüktür ve katlanılması güçtür. Öyle bir an gelir ki, insan yalnızlığını kolayca elde edilen herhangi bir beraberlikle değişmek ister. Hiç uymadığı halde uyar gibi görünüp yanındaki herhangi biriyle, hatta en düzeysiz biriyle bile birlikte olmayı düşünür. Ama yalnızlığın büyüdüğü anlar, belki bu anlardır. Onların büyümesi, erkek çocukların büyümesi gibi acılar içinde olur; ilkyazın başlangıcı gibi de üzücüdür. Yalnız bu sizi şaşırtmamalı. İçe dönmek ve kendinle baş başa kalmak... İnsan buna alışabilmeli."  (Rainer Maria Rilke / Genç Şaire Mektuplar)

Yorumlar