Mlle. Bonjour & M. Bonsoir

Ayarsız saatler gibi yürür,

Çocuk gibi heceler,

Kandan ağır, sesi sarı

Kadın…

Yorgunum, söyle!

Sen değil misin bu bilmecenin sırrı?

Benim, sevgilim.

Çünkü hep hızlı yürür en sevmediğim

Cumartesi sabahı;

 Yetişmezken beklediğim,

  Baharların salahı…

Bana sevgilim deme,

Sahiplenme öyle.

Senin kimsen değilim,

Kimsenin olmayan ney’im.

Sen değilsin sahiplendiğim.

Sana sev üfleyeyim.

Keşke do seslerini

Hiç saymasam sevgilim...

Öyleyse beni öyle çal.

Oysa bana böyle çal.

Ne bencilsin sen.

Bütün çiçekler gibi.

Bir damla yağmur için

Beyaz bulutları bile sıkarsın.

Ne güzel bulutsun, yağmaya yılgın.

Ben ılgın olsam da sen açmayacaksın…

Çünkü görmek için doğdum ben;

Vaktim yok bakılmak için.

Yarım biçimli canlar için

Seçilişim.

Sus! Kadınsın sen…

Duy! Kadı’nım senin…

Kendine atıfların en kötü bahanelerin!

Git o zaman!

Hiç gelmedim ki ben! Bırak yokluğumu!

O benim en sevdiğim.

Öyle muhteşem ki yokluğun,

Sen bile dolduramazsın.

Öyleyse günaydın bütün sözlerin...

Öyleyse iyi geceler güzel gözlerin...