Çünkü herkes herkesi önce kendi gibi sanır.


Boşluk bakışlarıma yürüyor, boşluk bakışlarımda ürüyor. Cümlelerim bir türlü düşmüyor boşluğuna.  Boşluk cümlelerimi hep yok sayıyor. Çünkü herkes herkesi önce kendi gibi sanır. Cümlelerim boşlukta boğulsunlar istedim bazen, kendimi öldürmeyi hiç istemedim.

“İnsanın sözü
ölümün kızı.
Konuşuruz çünkü
ölümlüyüz: Sözler
im değildir, yıldır.
Söylediklerini söyleyerek
söylediğimiz sözler
zamanı söyler: Bizi adlandırırlar.
Biz zamanın adlarıyız.”

(Octavio Paz)

Ben sana hiç kızmadım, ben kimseye kızmadım. Ben kendime öyle kızdım ki, herkes kendine kızdığımı sandı. Başkalarına öfkelenmek iyidir. İnsan kendine öfkelendiğini unutur çokça. Çünkü herkes herkesi önce kendi gibi sanır. Başkalarına öfkelenmeyi istedim bazen, kendimi öldürmeyi hiç istemedim.

“Say bademleri,
say acı olanı, uyanık tutanı say,
beni de onlara kat:”

(Paul Celan)

Ben şiirleri hâlâ hiç sevmiyorum. Hiç sevmediğim şeylerin sevgisiyle eğitiyorum kendimi. Hiç sevmediğin şeylerin sevgisiyle eğitiyorsun kendini. Çünkü herkes herkesi önce kendi gibi sanır. Şiirleri sevmemeyi sevmek istedim bazen, kendimi öldürmeyi hiç istemedim.

“Şiir, boğazın orta yerindeki bu ülser.
Şiir, kafatasını temizleyen bu akbaba.
Şiir, aklını yitirdiğin bu poker.
Şiir, gerçeklikten bu kaçma ödevi.
Şiir, sözcüklerin birbirini öldürdükleri sessizliğin.
Şiir, bu çığırtkan ve etobur çiçek.
Şiir, derinin altında yatan bu kızkardeş.
Şiir, en tatlı şeylere edilen bu küfür.
Şiir, sevecenliğin dibindeki bu isyan.
Şiir, görünür krallığı reddedişin.
Şiir, sana kuşku şırıngalayan bu zehir.
Şiir, ağaçları deli bu bahçe.
Şiir, artık hiçbir şey öğrenmemek için aldığın ders.
Şiir, doğduğun okyanusa dönüşün.
Şiir, senden başkası olma mutluluğun.”

(Alain Bousquet)

Ve ben, yine ben… Ben’den başka söyleyecek hiçbir şeyim yok. Her şey öyle bende ki, bencilliğimin tarifi yok. Çünkü herkes herkesi önce kendi gibi sanır. Kendim içinliğimi öyle bilmemek istedim bazen, kendimi öldürmeyi hiç istemedim

“Her şeyi benden al ki, benim olsun onlar
fakat o muhteşem duyarlılığımı esirgeme benden
sevinç duyabileceğim ve söz verebileceğim
bir başka duyarsız geçip giderken!”

(Verner Von Heidenstam)

Günde defa: Peer Raben/Sysiphos at Work

Yorumlar

mesed hanım. dedi ki…
"Ne kadar yakınımda ya da uzağımdasın İngeborg?"

Paul Celan

"Her şey o kadar hüzünlü ki."
*
Bencillikte kendini bulmak vardır, tek cümlelik empati yerine tonlarca ben, işe yarayabilir.Ben bunun düşünü kuruyorumdur ya da.

içtenlikle,
İrem Nas dedi ki…
Aynı düşü kuruyoruz galiba.