Selam'ın Ölümü


Hani ben rüyamda Selam diye birini görüştüm.
Selam diye biri her selamda yaşıyormuş.
Her selam bir rüyanın içinde
Bir kuyuya kanıyormuş.
Söyleyecek bir şeyimiz olmamış gibi;
Olmuş gibi hiç de yalnız değilmişiz.
Hepimizden birer birer bir başka yerde,
Hepimiz bir aynadan bir başka bizi silermişiz.
Pesten çalınan en tiz seslerimizi,
Pesten bütün pespayeliklerimizi,
Dudaklarımızın en acımış renkleriyle bölermişiz.
Sustuk sanırmışız sırlarımızı aynaları öperken;
Selam utanmazmış dudaklarımızdan.
Biz onu boyarken en kirli kanımızdan,
Kusarken yalnızlığımızla kuyularımızdan,
Bakışlara seza ya, kendini esirgemezmiş.

Selam,
Hep göğsümde oturuyor bir kedi;
Pençelerini daldırırken göğsümden içeri,
Ben seni gördüm uykumun bir seferi.
Madem öyle söyle şimdi kuyuların neferi.

Sana,
Çünkü kedi bıyıkları onun gözleri,
Koparırsak bakışlarını ölür.
Kapatırsan gözlerini ölürsün.
Hatırla, olur son sözün.

Selam,
Banane kedilerin huyundan, dökül kuyumdan.

Sana,
Söyledim işte kedileri, kapat gözlerini.
İlk defa sakladım pençelerini, son kere öp beni.

Şu aynanın üstünde duruyor işte Selam’ı öldürdüğüm iz.
Söyleyecek bir şeyimiz olmamış gibi biz,
Olmuş gibi hiç de yalnız değiliz.
 
Selam,

Yorumlar

mesed hanım. dedi ki…
Selam,
başın sağolsun.