“Benim inancım herkesin mükemmel
bir hafıza ile doğduğudur. Ancak kalemin ve kağıdın keşfine bağlı olarak 21
yaşından sonra ancak beşte birini kullanır oldular. Diğer beşte dördü ise
kullanılmayan bir kas gibi uyuşukluğa kurban gitti.” (Leslie Welch, The Memory Man /1907-1980)
...
“Galiba ben kendimi sevmiyorum.”
“Galiba ne be? Ya seviyorsundur,
ya sevmiyorsundur. Ben birazcık hamileyim diyen kadın gördün mü?”
“Ne alakası var şimdi bununla?”
“Öyle bir şeyi ortaladın mı,
harekete geçemiyorsun.”
“Sence insan kendini neden sevmez?”
“Belleği yüzünden.”
“Her şeyi unutayım mı şimdi, bunu mu diyorsun. Her şeyi unutunca
kendimi sevecek miyim?”
“Hıhı. Baktın olmuyor bırak git.
Kendini sevemiyorsan kendini bırak git. Başka bir kendin sev. Sevecek başka bir
kendin illa ki bulursun.”
“Kolaydı öyle. Ben kendime bağımlı biriyim.”
“Kolay demedim ki. İnsanın kendine bağlı olması iyi bir şeydir
ama bağımlı olması epey masraflı olabilir. Kendine bağımlılığın için
harcadıklarını biriktirseydin şimdiye denize sıfır, tripleks bir öz bilinç
sahibi olabilirdin.”
“Ne diyorsun sen be?”
“Kendine bağlılığına yatırım yap.
Ayda bir çeyrek koy kenara. Altın altın çağını yaşıyor valla.”
“Gidiyorum ben, sıkıldım.”
“Başka bir kendine mi?”
“Hı hı. Sen ne yapacaksın?”
“Ben duracağım böyle. Kendime
bağlılığımı göstereceğim.”
“Nasıl yapacaksın onu?”
“Saçımı başka renge boyasam diyorum, olur mu?”
...
...
Yorumlar