Çocukluğunun mandalı tutuyor çamaşır iplerinde,
Yıkanmaktan sevmeleri eprimiş kadınlığını.
Mandal izi, pas lekesi, nem kokusu üstünde…
Bir yağmura tutulsa yine, leğenlere basılacak,
Duvarları kem tutmuş
evlere asılacak…
Oysa nasıl da ayarsız bir saatte gözlerin…
Her yavaş kabuk bağlar, kıramazsın.
Her çabuk suya düşer, tutamazsın.
İki ileri, bir geri böyle,
O kaç söylerse söylesin; söyle.
Sen o vakittesin…
Yorumlar