Kendi Bahçe


İnsan kendi yazdıklarını başka bir yerde okuyunca, “okur olan kendisini” başka biri sanıyor. 
Kendisinin yanında yürüyen başka bir kendisi var gibi… 
Bütün çocuklar gibi ben de Ay’ın benimle birlikte yürüdüğünü sanırdım. 
Kelimeleri itinayla derip kendi bahçesine diken nazik biri misafir etti beni. Biraz da benim çelimsiz kelimelerimden dikmiş.
İnsan kendi yazdıklarının okunduğunu bilince kendisinin yanında yürüyen başka birilerini var sayıyor.
İnsan iyi oluyor o zaman, yalnızlığını biraz daha az anıyor. Belki de en çok bunun için yazıyor.

O bahçenin sahibine yağmurlar kadar teşekkür ederim.

Bir de hep burada olduklarını bildiklerime bahçeler dolusu çiçekler kadar…

Yorumlar

piktobet dedi ki…
rica ederim. büyük zevkti. "özel" bir tür çiçek olduğunu bilerek. yakıştı ayrıca. kendini başkasında okumanın hissini bilirim. güzel şeydir. sözcüklerini çok sevdim. tarzını da. varsayımın doğru aslında. bir haftasonu konukluğunca da olsa. yanında var biri.
Elif Gizem dedi ki…
Ben de hem ona hem sana teşekkür ederim. Güzel derlemelerdi. ve evet burdayım:)
Sanem dedi ki…
Biz de o çiçekleri aldık kabul ettik efendim. :)) Siz hep yazın lütfen. Biz buradayız.
İrem Nas dedi ki…
Şuradan zıplaya zıplaya geçen, yanakları kızarmış biri var, siz görümüyorsunuz ama... :)