İç Nefes / Haydar Ergülen


o bir çay istemişti, trenin içinde
biz tren yolcusuyduk, çölün içinde
ben yalnız kalmıştım, senin içinde
oysa kaç kişinin yerine sevmiştim seni!
aşkı geçtik, gözlerini açabilirsin
o bir dile sığınmıştı, sözü içinde
yolu yoluma çıkmıştı, çölü içinde
ben eski kalmıştım, senin içinde
oysa kaç çocuğun yerine övmüştüm seni!
düşü geçtik, kendine bakabilirsin
o bir bende kırılmıştı, hayli içimde
ıssız otağ kurulmuştu, canım içinde
oysa kaç bahçe yerine açmıştım seni!
kimi geçtik, kimseye sorabilirsin

Yorumlar

Adsız dedi ki…
KÜÇÜK ALIŞKANLIKLAR NERGİSİ

virgülümü bir şehre değişmeden çok önce
kimin tenhasında bir ses bulsam, susardım,
sessizliğin ikizi olurdu bir anı, söylenince

her mühürlü gövde ırmağıyla gelirdi
akardık gökyüzünde çizili annemizin kalbine

- her çocukla anne, her anneyle çocuk
derin alınganlıklarda iki sevgili
çocukluk bir yere saklanmıyor, kendine bile

kalbim, eksik rüyalardan ıssız kuşhane
canımdan yoksullar kadar uzak düşmüşüm meğer
dokunamam ağzımdaki yarayla incitilmiş bir güle

bir nergisin küçük alışkanlığıdır
tembel ırmakların göğsünde uykuyu aralar
gibi gözyaşlarını yağmura çıkarmak...
yağmursa, hepimizin paylaştığı yalnızlık

ne çoksunuz, size yenilmemek güç,
ey bütün efsaneyi ölümle buluşturan tenhalık

&
Bir Şehri kıskanıyorum, benim böyle neyim var?

der ya bir de,bir şiirin sonunda..el uzanır,kıtap aralarında biriken biletlere..
İrem Nas dedi ki…
Ben bu kenti sevdim dedim, benim olsun demedim ki, de der. Hepsinin hep böyle neyi var? :)
Adsız dedi ki…
Ben bu kenti sevdim dedim, benim olsun demedim ki-hasan hüseyin'e ait..,çok bi önemi yok
iyi ki diyorlar-
yoksa nasıl katlanırdık gerçekliğe
İrem Nas dedi ki…
Haklsın, niye öyle yaptım bilmiyorum. :)